Verlegen
Ik was vroeger heel verlegen. Als iemand mij in een groep een vraag stelde, begon ik meestal te hakkelen, te blozen en ging mijn hart als een razende tekeer, omdat alle aandacht op mij gericht was. Vreselijk vond ik dat.
Ik heb er soms van gebaald dat ik als ‘het verlegen meisje’ werd betiteld. Ik wilde helemaal niet verlegen zijn. Door de jaren heen heb ik mijn verlegenheid overwonnen. Gewoon door dingen te doen die ik eigenlijk niet durfde. Een vraag stellen in de klas of een verhaal vertellen tijdens een feestje, dat was voor mij al een hele stap. De onzekerheid verdween en ik probeerde steeds meer uitdagingen aan te gaan om de verlegenheid te doorbreken.
Achteraf gezien denk ik dat ik er juist voordeel van heb gehad. Voor mijn werk als journalist ben ik soms ontzettend in het diepe gegooid, maar mijn wil om enge dingen te doen was groot. Op mijn 21e moest ik toenmalig minister-president Wim Kok interviewen voor Omrop Fryslân. ’s Avonds lag ik met hoofdpijn in bed van spanning, maar het was goed gegaan. Sindsdien kijk ik nooit meer op tegen een interview.
Ik ben ervan overtuigd dat je met verlegenheid een heel eind kunt komen. Vorige week werd mijn theorie bevestigd door zanger Daniël Lohues die ik voor de krant interviewde. Hij vertelde dat hij van zichzelf hartstikke verlegen is. ,,Maar het geeft me een kick om het dan toch te doen. Ik ben verslaafd geraakt aan het enge, blijf mezelf steeds nieuwe dingen opleggen. Angst is altijd maar voor even en spijt van dingen die je niet hebt gedaan is veel erger. Eerst vond ik het ook eng om op het podium te staan, maar nu ben ik nergens meer bang voor.’’
Ik vond het wel herkenbaar en dacht voor het eerst in mijn leven: wat is het eigenlijk mooi om verlegen te zijn!
Klasina van der Werf
Bron: Nieuwsblad Noordoost-Friesland, 14 mei 2009
Ik heb er soms van gebaald dat ik als ‘het verlegen meisje’ werd betiteld. Ik wilde helemaal niet verlegen zijn. Door de jaren heen heb ik mijn verlegenheid overwonnen. Gewoon door dingen te doen die ik eigenlijk niet durfde. Een vraag stellen in de klas of een verhaal vertellen tijdens een feestje, dat was voor mij al een hele stap. De onzekerheid verdween en ik probeerde steeds meer uitdagingen aan te gaan om de verlegenheid te doorbreken.
Achteraf gezien denk ik dat ik er juist voordeel van heb gehad. Voor mijn werk als journalist ben ik soms ontzettend in het diepe gegooid, maar mijn wil om enge dingen te doen was groot. Op mijn 21e moest ik toenmalig minister-president Wim Kok interviewen voor Omrop Fryslân. ’s Avonds lag ik met hoofdpijn in bed van spanning, maar het was goed gegaan. Sindsdien kijk ik nooit meer op tegen een interview.
Ik ben ervan overtuigd dat je met verlegenheid een heel eind kunt komen. Vorige week werd mijn theorie bevestigd door zanger Daniël Lohues die ik voor de krant interviewde. Hij vertelde dat hij van zichzelf hartstikke verlegen is. ,,Maar het geeft me een kick om het dan toch te doen. Ik ben verslaafd geraakt aan het enge, blijf mezelf steeds nieuwe dingen opleggen. Angst is altijd maar voor even en spijt van dingen die je niet hebt gedaan is veel erger. Eerst vond ik het ook eng om op het podium te staan, maar nu ben ik nergens meer bang voor.’’
Ik vond het wel herkenbaar en dacht voor het eerst in mijn leven: wat is het eigenlijk mooi om verlegen te zijn!
Klasina van der Werf
Bron: Nieuwsblad Noordoost-Friesland, 14 mei 2009
14 mei 2009