Hammie
Ik ben niet echt een geboren huishoudster. Of ‘echt niet’ kan ik beter zeggen. Ik vind er ook niks aan en heb op mijn manier altijd veel belangrijkere dingen te doen. Maar één keer per jaar ga ik helemaal los. En dat is nu, rond deze tijd, zo vlak voor de vakantie.
Om te beginnen neem ik de speelgoedkast onder handen. Ruim twee jaar geleden zijn we verhuisd dus ik dacht dat we al aardig aan het ontspullen waren geweest, maar zo langzamerhand zijn er toch weer heel wat spelletjes, knuffels en andere spullen bijgekomen.
Terwijl ik aan het opruimen ben krijg ik een weemoedig gevoel bij het zien van al dat speelgoed. Eigenlijk kan die duplo allang weg, maar wat hebben de kinderen daar toch altijd een mooie bouwwerken van gemaakt. En die barbiepoppen zien er inmiddels gehavend uit door alle kappersbeurten die ze hebben moeten doorstaan, maar toch vind ik het zonde om ze weg te doen. Of die My Little Pony’s, daar hebben ze nog persconferenties mee gehouden in coronatijd. Er is zelfs een pony vernoemd naar Rutte en eentje heet Irma (Sluis, de gebarentolk).
De oudste gaat volgend jaar al naar de middelbare school, dus voor haar hoef ik dit speelgoed helaas niet meer te bewaren. Gelukkig is de jongste negen en die houdt er nog steeds wel van om lekker te spelen dus ik zet de bakken eerst nog even terug. Als ze hier volgend jaar tijdens de grote schoonmaak nog steeds op dezelfde manier staan kan ik ze altijd nog wegdoen. Dat geldt trouwens niet voor Hammie.
Hammie is de favoriete knuffel van onze jongste dochter. Ze is alweer vier jaar in ons midden bedenk ik nu, want ze heeft Hammie gekregen op de Grossglockner in Oostenrijk tijdens de zomervakantie. We hadden de kinderen beloofd dat als ze daar een marmot in de bergen zouden spotten, dat ze dan een marmot als knuffel mochten uitzoeken. Het stikt daar van de marmotten dus niet veel later stonden we in de souvenirwinkel tussen de knuffels.
Ze waren niet goedkoop, maar we kunnen nu wel stellen dat ze het geld er meer dan uit heeft gehaald. Want Hammie is sindsdien onlosmakelijk aan onze dochter verbonden. Dat is ook te zien, want de knuffel is aardig versleten, de tanden zijn bijna verdwenen en er bungelt een lange zwarte draad aan de onderkant van het dier. Maar dat maakt niks uit, integendeel, het hoort bij Hammie.
Net zoals de geur van Hammie er ook bij hoort. Ik heb al een paar keer voorgesteld om Hammie in de wasmachine te doen, maar nee, dat mag niet. Hammie is goed zoals ze is en andersom geeft deze knuffel haar een veilig en vertrouwd gevoel. J.K. Rowling, de schrijfster van de boeken van Harry Potter, beschrijft het belang van zo’n knuffel prachtig in haar kinderboek Het Kerstvarken.
Hoe lang onze dochter deze favoriete knuffel nog nodig zal hebben? Geen idee. Maar wat mij betreft mag ze ‘em nog heel lang bij zich houden. Want als ik al moeite heb om afscheid te nemen van de duplo, de barbiepoppen en de pony’s wie ben ik dan om te zeggen dat zij te oud is voor een knuffel?
Klasina van der Werf
Bron: de Westereender, juli 2023
Om te beginnen neem ik de speelgoedkast onder handen. Ruim twee jaar geleden zijn we verhuisd dus ik dacht dat we al aardig aan het ontspullen waren geweest, maar zo langzamerhand zijn er toch weer heel wat spelletjes, knuffels en andere spullen bijgekomen.
Terwijl ik aan het opruimen ben krijg ik een weemoedig gevoel bij het zien van al dat speelgoed. Eigenlijk kan die duplo allang weg, maar wat hebben de kinderen daar toch altijd een mooie bouwwerken van gemaakt. En die barbiepoppen zien er inmiddels gehavend uit door alle kappersbeurten die ze hebben moeten doorstaan, maar toch vind ik het zonde om ze weg te doen. Of die My Little Pony’s, daar hebben ze nog persconferenties mee gehouden in coronatijd. Er is zelfs een pony vernoemd naar Rutte en eentje heet Irma (Sluis, de gebarentolk).
De oudste gaat volgend jaar al naar de middelbare school, dus voor haar hoef ik dit speelgoed helaas niet meer te bewaren. Gelukkig is de jongste negen en die houdt er nog steeds wel van om lekker te spelen dus ik zet de bakken eerst nog even terug. Als ze hier volgend jaar tijdens de grote schoonmaak nog steeds op dezelfde manier staan kan ik ze altijd nog wegdoen. Dat geldt trouwens niet voor Hammie.
Hammie is de favoriete knuffel van onze jongste dochter. Ze is alweer vier jaar in ons midden bedenk ik nu, want ze heeft Hammie gekregen op de Grossglockner in Oostenrijk tijdens de zomervakantie. We hadden de kinderen beloofd dat als ze daar een marmot in de bergen zouden spotten, dat ze dan een marmot als knuffel mochten uitzoeken. Het stikt daar van de marmotten dus niet veel later stonden we in de souvenirwinkel tussen de knuffels.
Ze waren niet goedkoop, maar we kunnen nu wel stellen dat ze het geld er meer dan uit heeft gehaald. Want Hammie is sindsdien onlosmakelijk aan onze dochter verbonden. Dat is ook te zien, want de knuffel is aardig versleten, de tanden zijn bijna verdwenen en er bungelt een lange zwarte draad aan de onderkant van het dier. Maar dat maakt niks uit, integendeel, het hoort bij Hammie.
Net zoals de geur van Hammie er ook bij hoort. Ik heb al een paar keer voorgesteld om Hammie in de wasmachine te doen, maar nee, dat mag niet. Hammie is goed zoals ze is en andersom geeft deze knuffel haar een veilig en vertrouwd gevoel. J.K. Rowling, de schrijfster van de boeken van Harry Potter, beschrijft het belang van zo’n knuffel prachtig in haar kinderboek Het Kerstvarken.
Hoe lang onze dochter deze favoriete knuffel nog nodig zal hebben? Geen idee. Maar wat mij betreft mag ze ‘em nog heel lang bij zich houden. Want als ik al moeite heb om afscheid te nemen van de duplo, de barbiepoppen en de pony’s wie ben ik dan om te zeggen dat zij te oud is voor een knuffel?
Klasina van der Werf
Bron: de Westereender, juli 2023
12 juli 2023